من نوشت ۱

اما میخوام امروز به سئوال دیروز جواب بدم  

نمیدونم چرا تو هر چیزی دچار شک میشم حتی تو جواب دادن به یه سئوال ساده  

با تاکسی به سمت بهزیستی حرکت میکردم من در حال نوشتن بودم و بودنمو فراموش کردم  

نمیدونم چرا دوست دارم جملاتمو بی معنا کنم از این بی معنایی به چه چیزی  میرسم  

همه چیز در حال بهم ریختنه من به بهزیستی میرفتم که از سربازی معاف بشم  

وقتی به مسئولش گفتم پدرم خیلی مریضه آیا حضورش لازمه گفت حتی اگر تو کما هم باشه باید بیاد و مسخرگیش این بود که عصرش پدرم به کما رفت نمیدونم این بی معناتره یا جملاتی که من مینویسم

ساعت 4:30 صبح بود که کمی سطح هوشیاری بابام بالا رفت . تو اتفاقات نمازی کنار تختش نشسته بودم و نظاره گر خاموش اون و سایر بیمارها و همراهاشون بودم همراه بیمار تخت کناریم زنی بود برای اینکه به همه بگه چه همراه خوبیه هر نیم ساعت یکبار بالای سر بیمارش میرفت و ازش میپرسید آغو حالت چطوره . پیرمرد که لولهء اکسیژنی تو دهنش بود و سطح هوشیاریش پایین فقط میتونست انگشتاشو تکون بده و این حرکت از چشمان زن که خیره به دهان پیرمرد بود پنهان میموند . زن به دنبال کسی میگشت که خوب بودن خودشو به رخ بکشه و بد بودن دخترها و پسرهای پیرمردو فریاد بزنه میگفت یکی از پسرای پیرمرد خونهء اونو گرفته و خودش نشسته توش دخترهاش تنهاش گذاشتند و اون دچار افسردگیه . من مشغول خوندن کتاب بعضیها هیچوقت نمیفهمند تروخوسکی بودم که مخاطب زن قرار گرفتم و اون شروع کرد به گفتن چیزهایی که به بقیه گفته بود و من شنیده بودم .صدای خودمو شنیدم که از زن پرسیدم شما عروسشید حدسم درست بود کمی سئوالاشو جواب دادمو به کتاب خوندنم مشغول شدم زن به سوی همراههای بیمارهای دیگه رفت که گوشهای شنواتری داشته باشند . نمیدونم چه خاصیتی تو آهنگهای فرانسوی هست که با گوش دادن بهش همه اطرافت شروع به تغییر میکنند همه چیز فانتزی و خیالیو جادویی میشه حتی اگه در جایی شبیه به بیمارستان باشی که درد همهء بیمارها را حس کنی 2 ساعت آخر حضورمو با گوش کردن به موسیقی فرانسوی سپری کردم