آنجلا (۳)

ده روز پس از تصادف از بیمارستان مرخص شدم , سه روز بود که رویاها آغاز شده بود اما هنوز اونها را جدی نمیگرفتم . بعد از به هوش آمدن درد در جزء جزء بدنم نفوذ کرد اما این درد خالی از لذت نبود انگار برای ادامه ء زندگی به این درد نیاز داشتم . حس میکردم که دوباره دارم خودم را میشناسم , هنگامی که شروع به راه رفتن کردم حرکت دنیا برام آهسته شده بود و اگر سعی میکردم از یک ریتم خاص تند تر حرکت کنم دردی شدید را در تمام بدنم حس میکردم . 

وقتی شما محکوم به آهسته حرکت کردنید دنیای اطرافتون شروع به تغییر میکنه و جزئیاتی از  

زندگی را میبینید که هیچوقت متوجه حضورشون نبودید  .  

انجام کارهای روزانه برای شما تبدیل به عمل مقدسی میشه و به پایان رساندشون یک شادی بچه گانه را نصیبتون میکنه . 

تصادف برای من دیدار با خود جدیدم و کسی که در رویا در وجودش زنده میشدم بود .لحظه ها در زمان وقوعش احساس میکردم و از این احساس کردن دچار یک لذت عمیق میشدم تختم برام جایی بود که منو به  آنجلا  وصل میکرد و در لحظات بیداری همراه من بود .نمیدونم برای چی شروع کردم به خواندن کتاب کمدی الهی دانته  شاید نزدیکترین کتاب در اون لحظه به من بود