وقاحت با هنرنمایی پرزیدنت روحانی معنای تازه ای گرفته
همیشه مردم ایران از خودشون می پرسند آیا بدتر از این هم میشه و در کمال تعجب همیشه با جواب مثبت روبرو می‌شند
و همیشه پرزیدنت... از صبر و بردباری مردم تشکر می کنه و از این که چقدر همه چیز خوبه ولی آمریکا بد هست تعریف می کنه
امروز هم که قراره مردم شریف بردبار و صبور بیان و از اقدامات فداکارانه دولت حمایت کنند....
هر چی بیشتر فکر می کنم، کمتر می فهمم شاید این استیصال از شکل احمقانه زندگی میاد و این که برای یک مسئله احمقانه بخواهی به جواب برسی. این روزها عصبیم نه باید حقیقتش را بگم هیچ چیز نیستم بیشتر احساس این را دارم که تو تیمارستان بستری ام که خطرناک ترین دیوانه های دنیا پزشک های آن تیمارستان هستند و هر روز دارند به بیمارها شوک الکتریکی بدند
و از بیماران به خاطر تحمل این شوک الکتریکی تشکر می کنند.
می دونم که حرفهایی که میزنم معنایی نداره و اصلا زندگی تو دنیای امروز معنایی نداره و عجیب این‌جاست که این شوک‌های الکتریکی در من یک آرامش عجیب به وجود آورده و در دنیای نباتی خودم همه چیز خوبه....
توی همین سخنرانی آخر پرزیدنت اگه کرده باشی حتما متوجه این موضوع شدی که خودشم خنده ش گرفته بود از چیزایی که داشت میگفت.. جدا لول بالایی از وقاحت نیاز داره که بشینی و همچین شروورایی رو تحویل ملت بدی..