عصبانیم

من عصبانی ام از خودم از شکل بودنم از اعتراض نکردن به حکومتی که پر از فریب و کشتار هست من متنفرم از اعتراض نکردن به خفقان، من خودخواه هستم چون فساد گوشه گوشه مملکتم را گرفته و من ساکت نشستم باید اعتراف کنم که من یک ترسو هستم گاهی فکر کردن به زندگی باعث ترس میشه سردرگمی از آینده. من نمیدونم چطور میتونم شجاع باشم من دیگران را مسئول ترس خودم نمیدونم من نمی تونم شعار بدم که چرا بقیه کاری نمی کنند من فقط به این فکر می کنم چرا من کاری نمی کنم